برای دانلود این حکایت به ادامه مطلب این پست مراجعه کنید

در این مطلب صداهای شهید آوینی از سایت آوینی برای شما نهاده شده است

امیدوارم لذت ببرید

صداهای این شهید در ادامه مطلب

آیت‌الله شمس‌الدین محمد بن مکی جبل عامل

فقیه اعظم و دانشمند عالی مقام و بلند آوازه، شمس‌الدین محمد بن مکی جبل عاملی معروف به شهید اول، از اعاظم فقها و مجتهدین و مفاخر علمای نامی شیعه امامیه است. نظر به این که وی در راه دین و به جرم تشیع شربت شهادت نوشید، نخستین دانشمند بزرگ ما است که «شهید» خوانده شده و از آن جا که پیش از وی فقیه بلند قدری از جامعه شیعه مانند او به آن طرز فجیع به شهادت نرسیده بود، لذا به او لقب «شهید ‌اوّل» داده‌اند و به همین نام نیز در کتب علمی و میان فقهای ما نام برده شده است.

بقیه در ادامه مطلب

شهید رجایی  و كشاورزان

: دولت با عزم راسخ ، مصمم است كه جامعه مصرف زده و طاغوت زده را به یك كشور تولید كننده بدل سازد. برای این كار دست استمداد خود را به سوی زحمتكشان و دهقانان مسلمان دراز می كنم.

قلب من همواره برای دهقانان و روستائیان زحمتكش و مسلمان و انقلابی می تپد. من بر دست های پربركت و پینه بسته آنها كه با خلوص به تولید مشغول است، بوسه می زنم.

شهید رجایی و هنر

: هنر وقتی شایسته صفت " مردمی" است كه منعكس كننده خواست ها و آمال انسانهای محروم و ستمدیده باشد.

بقیه در ادامه مطلب

زندگی نامه شهید ثانی

در میان دانشمندان و فقهای بزرگ و عالیقدر ما شهید ثانی؛ زین الدین بن علی بن احمد عاملی، همشهری شهید اول، مقامی عالی و امتیازی مخصوص دارد. زیرا گذشته از مقام بزرگ علمی و شخصیت نافذ و مؤثر معنوی كه آن بزرگمرد علم و دین دارا بوده، از نظر جزئیات زندگانی و حیات پرافتخارش نیز، موجب خرسندی است كه خود و شاگردش "ابن العودی" به تفصیل و با دقت در آن باره سخن گفته اند، به طوری كه امروز ما به خوبی می توانیم زندگانی درخشان او را در مدت پنجاه و پنج سالی كه در جهان زیسته است، از نظر بگذرانیم، و از این لحاظ نیز نسبت به اغلب دانشمندان كه تاریخ حیاتشان كم و بیش مجهول مانده است، ممتاز می باشد.

بقیه در ادامه مطلب

زندگینامه

محمدحسین فهمیده در اول اردیبهشت 1346 در شهر قم متولد شد.
در سال 1352 در دبستان روحانی قم مشغول به تحصیل شد.
سال تحصیلی به آخر رسیده بود. بوی تابستان می آمد. محمد حسین با معدل عالی قبول شده بود. در سال 1356 به کلاس اول راهنمایی مدرسه حافظ قم رفت.
در سال‌های 1356 و 1357 به پخش اعلامیه‌های رهبر کبیر انقلاب مبادرت می‌ورزید و در زمستان سال 1357 نیز در تظاهرات انقلاب اسلامی شرکت نمود.
در 12 بهمن سال 1357 موفق به دیدار مقام معظم رهبری شد.
آنها شهر قم را دوست داشتند ولی رفتن به تهران برایشان رویایی شیرین بود. دیدن خانة جدیدشان در کرج همه را خوشحال کرده بود.
روزی که برای اولین بار به مدرسه راهنمایی «خیابانی» کرج قدم گذاشت، به خود نهیب زد: همه بچه‌ها دوست تو هستند! هیچ کس غریبه نیست!»
آقای ناظم و معلم‌ها فرمان امام دربارة تشکیل بسیج را توضیح می‌دادند. محمد حسین و داوود روز ورود امام به وطن (12 بهمن) را به یاد می‌آوردند.
حسین! ده روزی که نبودی کجا بودی؟ آموزش جنگی هم آموزش رزمی، هم آشنایی با اسلحه و محیط و این طور چیزها.
پدر سرد و بی‌روح، پسرش را بوسید و تسلیم رفتن او شد.
محمد حسین همراه بچه های پایگاه مقاومت و داوطلب‌های دیگر به جبهه اعزام شده بود. برای فرمانده سخت بود که مغلوب محمد حسین شود. با هیچ حساب و کتابی نمی‌توانست حرف او را بپذیرد. با حرف‌هایی که می‌زد بچه‌ها فهمیدند که او از یک جنگ چریکی موفق برگشته است. همه فکر می‌کردند. بعد از نشان دادن آنهمه دلاوری و جسارت چاره‌ای جز موافقت با خواستة او نیست.
محمد حسین و نوجوانی دیگر به خط مقدم اعزام شدند؛ محمد حسین و محمد رضا شمس.
در میان صفیر گلوله‌ها، انفجار خمپاره‌ای محمد حسین و محمد رضا را از جا پراند. چند روزی در بیمارستان ماهشهر بستری شدند. محمد حسین و محمد رضا هم خسته از تحمل محیط بیمارستان بی‌صبرانه به خرمشهر بازگشتند. بار دیگر فرماندهان باید جثه لاغر و نحیف محمد حسین را محک می‌زدند.
محمد حسین به همراه رزمندگان دیگر در آخرین لحظه‌ها به استقبال کسانی رفتند که تازگی عقب نشسته و آماده می‌شدند تا با توان بیشتری به میدان برگردند.
ناگهان محمد حسین آهی سرد از اعماق دل کشید. یک پای محمد حسین به فرمان او نبود اما پیش‌ می‌رفت. تانک‌ها به چند قدمی او رسیده بودند. نارنجکی را که در مشت گرفته بود از ضامن آزاد کرد. بعد خم شد و نارنجک را روی جیب نارنجک‌ها فشرد. و بی‌درنگ خود را زیر شنی تانک انداخت.

بقیه در ادامه مطلب