تسلیت به ایران و خانواده های آتش نشانان شهید و قهرمان پلاسکو

باز خواهم لاله ها را بو كنم


ذكر يا ا... ذكر هو كنم


خواهم امشب يادي از ياران كنم


ياد دريا يادي از باران كنم


هشت سال اين كشور ما جنگ شد

بقیه در ادامه مطلب

مادری که راه شهرضا و کربلا را با وجود بارداری طی کرد؛ مادر فرزندی است که در این مسیر فقط با توسل به امام کربلا و همچنین بانوی بزرگ اسلام از مرگ حتمی رهایی می‌یابد.

مادر، فرزند را طبق خوابی که دیده بود محمد ابراهیم نامید. محمد ابراهیم همت سالاری که از همان کودکی، نوجوانی، جوانی و حتی تا هنگام مرگ سرخگونش شهره بود به راست‌گویی، درستکاری، مهربانی، توجه و احترام به دیگران و کنجکاوی به مطالعه به ویژه در علوم اخلاق انسانی. شهید محمدابراهیم همت در سال 1334 در شهرضا که یکی از شهرستان‌های استان اصفهان است متولد شد. در سال 1352 دوران دبیرستان را به پایان رساند. و در همان سال به دانشسرای عالی اصفهان رفت. پس از اتمام تحصیلات به خدمت سربازی اعزام شد و بر خلاف انتظار او را به سرپرستی آشپزخانه توپخانه اصفهان گماردند. با این حال شهید همت از این فرصت برای مطالعه و تحکیم افکار انقلابی و دینی خود استفاده کرد و در همین راستا با برخی از انقلابیون ارتباط برقرار کرد. او پس از دوران سربازی به شهرضا برگشت و معلم روستا شد و نیز به تدریس در حوزه علمیه قم راه یافت و ضمن آموختن علوم دینی به تکثیر نوارها و اعلامیه‌ها حضرت امام خمینی (ره) و توزیع آن‌ها در میان مردم پرداخت.شهید همت در حوزه علمیه قم مجالی بود بر پایه اعتقادات دینی، نگرش سیاسی‌اش را شکل داد و طبیعتاً جمع این دو نفی حکومت شاه بود. همچنین معلم بودن بهترین فرصت بود برای اینکه همت تفکراتش را در سطحی وسیع و در میان نو آموزان بسط و نفوذ دهد. که البته همین‌طور هم شد. به طوری که با شروع حرکت‌های انقلابی میلیونی مردم محمد ابراهیم همت نیز علمدار تظاهرات مردمی در شهرضا شد.

هدیه شهید پلارک به کسی که او را شستشو داد.

من هم ناظر سالن بودم. ازدحام جمعیت بسیار زیاد بود. کارگرها، هم خسته و هم سردشون بود اما با این حل کار خودشون را انجام می دادن.وقتی در سالن قدم می زدم متوجه نسیم خوشبویی شدم. معمولا هوای سالن تطهیر هوای خفه ای است که بوی متوفاهایی که از بیمارستان اعزام شده اند به شدت می پیچد. در میان این همه بو، این نسیم خوشبو برایم جای سئوال بود. ابتدا فکر کردم به کفن یکی از این جنازه ها عطر زده شده اما وقتی بیشتر کنجکاوی کرم دیدم خیر اینگونه نیست. رفتم نزدیک آخرین سنگ شستشو که جنازه ای را برای شستن داشتند آماده می کردند. متوجه شدم این بوی خوب از این متوفاست، باز هم تصور کردم لباس تن مرحوم را با گلاب یا عطر معطر کرده اند.وقتی غسال لباس ها را از تن متوفا جدا کرد و در کیسه زباله قرار داد باز هم بوی عطر می آمد. دیگر مطمئن شده بودم این بوی خوش و عطر دل انگیز، از خود متوفاست.

 ... و راستی که چه حیف که نمی توان از پس این نوشته ها تمام آرامش و مقاومت معصومه سبک خیز را با آن لهجه ی غلیظ و شیرین مشهدیش به تصویر کشید هر چند همین چند واژه هم برای درک اندکی از همه روزهای 27 سال زندگی گاه سخت و گاه شیرین او برای اهلش کافی است!

راستش را بخواهید خیلی سخت بود برایم این مصاحبه، گر چه مدتی مدید است که سایه لطف الهی بر قلم ناچیزم سایه انداخته و هم صحبت همسفران دل داده به روزهای جهاد حضرت روح الله شده ام و در این گذر از اولین بانوی خبرنگار جنگ گرفته تا آن یکی دیگر از همسران ایثارگر جانبازان همنشین بوده ام اما این بار نمی توانستم، به واقع چیزی به ذهنم نمی رسید، آخر چه طور می شد پای صحبت زنی نشست که 27 سال دوری از هم راه زندگی اش را در دل دارد آن هم در معیت دل شوره ها و سختی های زندگی با 8 فرزند کم سن و سال کوچک!

انگار تمام کلمات در ذهنم رنگ باخته بودند، باید از کجا شروع می کردم در حالی که قصدم برای طرح سوالات، تنها او و روزهای نبودن همسر شهیدش بود و به همه این ها باید روستایی بودن و ساده بودنش را نیز اضافه می کردم تا سؤالات بتواند پای حرف های ناگفته دلش را به خوبی باز کند. غافل از آن که در همان ثانیه های اول شنیدن صدایش با آن لهجه شیرین و غلیظ خراسانی، آرامشی عجیب بر دلم سایه انداخت آرامشی درست از جنس لحظاتی که حضور مردش را در «خاک های نرم کوشک» مرور کرده بودم.

مصمم بود و دل تنگ اما، گاهی صدایش می لرزید بخصوص وقتی لحظات دیدن پیکر همسر بازگشته اش را بازگو می کرد و البته این دل تنگی هم چه زود ناپایدار می شد وقتی که خاطره حرف ها و دیدار رهبرش در ذهنش یادآور می شد. هر جمله ای که می گفت به سرعت گریزی می زد از ولایت رهبر و تابع بودن محض خودش.